کد مطلب:317027 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:561
شجاعت حضرت عباس و حیرت یزید
حضرت عباس علیه السلام از حیث شجاعت، جسارت و دلاور مردی زبانزد خاص و عام و نقل مجلس دوست و دشمن بوده است. وی از این جهت آنقدر در اوج بود كه شجاعتش قبل از شهادتش لشكر كفر را به حیرت انداخت و بعد از شهادتش نیز، یزید ملعون را به حیرت واداشت و او را مات و مبهوت ساخت!
[ صفحه 87]
قصه زیر را با هم می خوانیم:
در نقل های تاریخی آمده است كه پرچم پرچمدار كربلا حضرت عباس علیه السلام جزو اموال غارت شده ای بود كه به عنوان غنیمت به شام برده شد. وقتی كه چشم یزید ملعون در میان غنائم، به آن پرچم افتاد عمیقا به آن نگاه كرد و پس از آن مدتی طولانی در فكر فرو رفت و سه مرتبه از روی حیرت و تعجب از جای خود برخاست و نشست.
درباریان و مشاوران یزید پرسیدند: «ای امیرمؤمنان!! چه چیزی شما را این گونه شگفت زده و مبهوت ساخته است؟» یزید گفت: «این پرچم در كربلا در روز عاشورا در دست چه كسی بوده است؟» گفتند: «این پرچم به دست برادر حسین علیه السلام كه نامش عباس بود و پرچمداری سپاه حسین علیه السلام را از جانب وی بر عهده داشت، بوده است.»
یزید گفت: «حیرت و تعجبم از شجاعت عجیب این پرچمدار است». پرسیدند: «چطور و از كجا به شجاعت او پی بردی»؟!
گفت: «خوب به این پرچم نگاه كنید، می بینید كه تمام اجزاء و قسمتهای آن - از پارچه گرفته تا چوب آن - بر اثر اصابت تیرها و نیزه ها صدمه دیده است، جز دستگیره ی آن كه كاملا سالم مانده است. این مطلب نشانگر آن است كه تیرها و نیزه ها به دست پرچمدار اصابت می كرده است، ولی او پرچم را رها نكرده است و تا آخرین توان خود، پرچم را نگه داشته است. این پرچمدار، دست های خود را فدای پابرجایی پرچم لشگر خود كرده است! و تنها وقتی كه آخرین رمق خویش را از دست داده، پرچم از دستش افتاده یا با دست او افتاده
[ صفحه 88]
است. و این است رمز سالم ماندن دسته ی پرچم و این است علت حیرت و تعجب من».
سپس یزید ملعون گفت: «ابیت اللعن یا عباس! هكذا یكون وفاء الأخ لاخیه». «لعن و ناسزا از تو دور باد ای عباس! این است معنای وفاداری برادر نسبت به برادرش!» [1] .
آنچه گفتیم و نوشتیم فقط قطره ای از دریای بی كران مقام و منزلت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام شیر بیشه ی ولایت و امامت، ستاره ی فروزان آسمان ادب و اخلاق و وفا، قهرمان بی بدیل صحنه ی جدال و ستیز حق و باطل، پاسبان بی نظیر حرم محمدی، سقای كودكان و لب تشنگان خیام احمدی، پرچمدار كربلا، سردار نینوا، شهید عاشورا قمر بنی هاشم می باشد. امیدوارم كه حضرت عباس علیه السلام، تقصیر و كوتاهی مرا به لطف و كرم و بزرگواری خودش ببخشاید و در دنیا و آخرت دستگیر من و شما باشد!
[ صفحه 91]
[ صفحه 87]
قصه زیر را با هم می خوانیم:
در نقل های تاریخی آمده است كه پرچم پرچمدار كربلا حضرت عباس علیه السلام جزو اموال غارت شده ای بود كه به عنوان غنیمت به شام برده شد. وقتی كه چشم یزید ملعون در میان غنائم، به آن پرچم افتاد عمیقا به آن نگاه كرد و پس از آن مدتی طولانی در فكر فرو رفت و سه مرتبه از روی حیرت و تعجب از جای خود برخاست و نشست.
درباریان و مشاوران یزید پرسیدند: «ای امیرمؤمنان!! چه چیزی شما را این گونه شگفت زده و مبهوت ساخته است؟» یزید گفت: «این پرچم در كربلا در روز عاشورا در دست چه كسی بوده است؟» گفتند: «این پرچم به دست برادر حسین علیه السلام كه نامش عباس بود و پرچمداری سپاه حسین علیه السلام را از جانب وی بر عهده داشت، بوده است.»
یزید گفت: «حیرت و تعجبم از شجاعت عجیب این پرچمدار است». پرسیدند: «چطور و از كجا به شجاعت او پی بردی»؟!
گفت: «خوب به این پرچم نگاه كنید، می بینید كه تمام اجزاء و قسمتهای آن - از پارچه گرفته تا چوب آن - بر اثر اصابت تیرها و نیزه ها صدمه دیده است، جز دستگیره ی آن كه كاملا سالم مانده است. این مطلب نشانگر آن است كه تیرها و نیزه ها به دست پرچمدار اصابت می كرده است، ولی او پرچم را رها نكرده است و تا آخرین توان خود، پرچم را نگه داشته است. این پرچمدار، دست های خود را فدای پابرجایی پرچم لشگر خود كرده است! و تنها وقتی كه آخرین رمق خویش را از دست داده، پرچم از دستش افتاده یا با دست او افتاده
[ صفحه 88]
است. و این است رمز سالم ماندن دسته ی پرچم و این است علت حیرت و تعجب من».
سپس یزید ملعون گفت: «ابیت اللعن یا عباس! هكذا یكون وفاء الأخ لاخیه». «لعن و ناسزا از تو دور باد ای عباس! این است معنای وفاداری برادر نسبت به برادرش!» [1] .
آنچه گفتیم و نوشتیم فقط قطره ای از دریای بی كران مقام و منزلت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام شیر بیشه ی ولایت و امامت، ستاره ی فروزان آسمان ادب و اخلاق و وفا، قهرمان بی بدیل صحنه ی جدال و ستیز حق و باطل، پاسبان بی نظیر حرم محمدی، سقای كودكان و لب تشنگان خیام احمدی، پرچمدار كربلا، سردار نینوا، شهید عاشورا قمر بنی هاشم می باشد. امیدوارم كه حضرت عباس علیه السلام، تقصیر و كوتاهی مرا به لطف و كرم و بزرگواری خودش ببخشاید و در دنیا و آخرت دستگیر من و شما باشد!
[ صفحه 91]
[1] دو منبع پيشين، به ترتيب ص 38 و ص 189.